Viser

KJÆRLIGHETSVISA

T/M: Halvdan Sivertsen

Når sommerdagen ligg utover landet

Og du og æ har funne oss ei strand

Og fire kalde pils ligg nedi vannet

Og vi e brun og fin og hand i hand

Når vi har prata om ei bok vi lika

Og alt e bra og ikke te å tru

Ingen e så go' som du da, ingen e så go' som du


Når høsten finns og hverdagslivet venta

Og fuglan tar te vett og flyg mot sør

Og vi får slit med regninga og renta

Og meininga forsvinn i det vi gjør

Når vi må over mang en liten avgrunn

Og ofte på ei falleferdig bru

Ingen e så go' som du da, ingen e så go' som du


Men av og til når tegnan blir førr tydelig

Og dem som sitt med makta gjør mæ skremt

Når de fine ordan demmes bli motbydelig

Og tankan bak e jævli' dårlig gjemt

Da har æ ei som vet at folk vil våkne

Og at vinden ifra høyre snart vil snu

Ingen e så go' som du da, ingen e så go' som du


Og når æ kryp te køys og frys på beina

Og du har lagt dæ før mæ og e varm

Da vet du æ e liten og aleina

Og låne mæ litt dyne og ei arm

Og dagen den e viktig og den krev oss

Men natta den e din og min og nu

Ingen e så go' som du da, ingen e så go' som du

Ingen e så go' som du da, ingen e så go' som du




EN NATT FORBI

T/M Jan Eggum

Min krok er kald med grå gardiner

Som stenger solen ute

Min seng er smal og golvet griner

Jeg prater med min pute

En natt forbi, et ensomt monarki

Sang fra sjelen, slipp meg ned

Jeg trenger en å våkne med

Nana-nana….

En drøm er dekt til to personer

Og samler støv på stolen

Et tog av tause telefoner

Og angst for alkoholen

En natt forbi, en frihetsparodi

Tåketanker, gi meg fred

Jeg trenger en våkne med

Na-na-na…..

En natt forbi, en stilnet melodi

Tåketanker, gi meg fred

Jeg trenger en å sovne ved

Så får jeg en å våkne med



KOM I BAKKEN

(T: Gustav Takle/M: Trad )

No snøen legg seg så kvit og lett

Bort i bakken, bort i bakken

Og haug og hole og alt vart slett

Bort i bakken, bort i bakken

Og hei kvar er du, du friske gut

Og vesle jente, kom berre ut

Kom i bakken, kom i bakken

Kvi sit du inn i stova no

Kom i bakken, kom i bakken

Sjå snøen glitrar så rein og god

Bort i bakken, bort i bakken

Du gløymer sorg og du gløymer sut, 

du vesle jente, du vesle gut

Kom i bakken, kom i bakken

Og hei og hopp kom med skia di

Bort i bakken, bort i bakken

Så let ho ut over stupet gli

Bort i bakken, bort i bakken

og når så stundom for stridt det gjeng

i snøen finn du så mjuk ei seng

Bort i bakken,  bort i bakken

Du renn i kapp med den friske vind

Bort i bakken, bort i bakken

Du herdes både i kropp og sinn

Bort i bakken, bort i bakken

Du kjenner blodet i årom renn

og motet aukar og hugen brenn

Bort i bakken, bort i bakken

Det blømer roser på raude kinn

Bort i bakken, bort i bakken

Det veks opp nordmenn i sinn og skinn

Bort i bakken, bort i bakken

Nei, aldri er eg så frisk og glad 

som når på skiom eg renn av stad

Bort i bakken, bort i bakken



DAR KJEM DAMPEN

(T&M: Ivar medaas/ Ragnvald hammer)

Ved bryggja i Bergen dar ligg da ein båt

So blankpust og fin at han lyse

Med skikkele maste og pipa med låt

Og mange slags vara han hyse

Ref: Dar kjem dampen, gamle dampen

Tak på deg triskona å spring

Dar kjem dampen, gamle dampen

Dinge-dinge-dinge-dinge-dinge-ding

I rommet ligg mjølsekkjena i høge lag

Og kassa med abelsine

På dekkje e da fullt utå adle slag:

Mjelkespadn og røyre og tine

Ref:

So ringje kapteidn og skuta legg ifrå

No vinka dei adle dei kjende

Og alltid kom "Oster" seg trufast utpå

Og alltid han kom seg åttende

Ref

Han kneisa med skorstein og veifta med flagg

Gjønå fjord og sund fram han stemne

Da alltid e "Oster" si store bragd

Om Osterøyne trutt å femne

Ref

Han fer idnigjønå med damp og med køl

Nett snøgt ikkje fram han fere

Men leie den veit han og fidn kvart eit høl

Dit gøtt ifrå bydn han vil bere

Ref

So dreg dei i fløytå og fint da let

Han legg seg til ro innved bryggja

Og ferdafølk  månge i land han set

For adle so vil han hyggja

Ref

No hev han sigla i femtifem år

Binda by og land saman han konne

Og når han so ikkje lenger går

Då gret både bymann og bonde:

Dar gjekk dampen, gamle dampen

Far or triskona, far stilt!

Dar gjekk dampen, gamle dampen

Å detta va sørgjele ilt




ROSA PÅ BAL

(Evert Taube)

Tänk att få dansa med Andersson,

lilla jag, lilla jag, med Fritjof Andersson!

Tänk att bli uppbjuden av en sån populär person!

Tänk vilket underbart liv, de’ Ni för!

Säj mej, hur känns det att vara charmör,

sjöman och cowboy, musiker, artist, det kan väl aldrig bli trist?

 

Nej, aldrig trist, fröken Rosa, har man som Er kavaljer.

Vart jag än ställer min kosa, aldrig förglömmer jag Er!

Ni är en sångmö från Helikons Berg, o, fröken Rosa, Er linje, Er färg –

skuldran, profilen med lockarnas krans, ögonens varma glans.

 

Tänk, inspirera Herr Andersson, lilla jag, inspirera Fritjof Andersson!

Får jag kanhända min egen sång, lilla jag en gång?

“Rosa på bal”, vackert namn, eller hur?

Början i moll och finalen i dur.

När blir den färdig, Herr Andersson, säj, visan Ni diktar till mej?

 

Visan om Er, fröken Rosa, får Ni I kväll till Ert bord.

Medan vi talar på prosa diktar jag rimmande ord.

Tyst, ingen såg att jag kysste Er kind.

Känn hur det doftar från parken av lind.

Blommande lindar kring månbelyst stig –

Rosa, jag älskar dig!




LYS OG VARME

(Åge Aleksandersen)

Når mørke no har sænka sæ

Går æ stillt igjennom rommet

Å følelsan dæm slit I'mæ

Ka vil fremtida gi?

Å den arven vi har gitt dæ

Kainn vær tung å ta me sæ

Vil du spørr oss, vil du last oss?

Vil du kaill det førr et svik?


Sola som gikk ned i kveld

Ho ska skin førr dæ min kjære

Å føglan som e fri, dæm ska vis vei å aillt ska bli

Myttji lys å myttji varme

Tru å håp det kan du få med

Mange tåra, tunge stunde, e æ redd førr at det bli


Når sola jage natta bort

Så kryp du godt innte mæ

Å gjømte aill de tunge tankan

Dæm æ hadd I går

I liv og latter spør du mæ

Om rægne og om sola

Å svaran som æ gir dæ e itj dæm æ hadd i går

Å sola som gikk ned i kveld

Ho ska skin førr dæ min kjære

Å føglan som e fri, dæm ska vis vei å aillt ska bli


Myttji lys å myttji varme

Tru å håp det kan du få med

Mange tåra, tunge stundе, e æ redd førr at det bli


La-la-la………


Myttji lys å myttji varme

Tru å håp det kan du få med

Mange tåra, tunge stundе, e æ redd førr at det bli




Det var en spennende dag for Josefine

(Borg/Riis/Borg)

Det var en spennende dag for josefine

En dag hun tenkte på med glede mangen gang

Og hun så fram mot en masse nye venner 

og være sammen med hele dagen lang

I hånden bar hun sin fine nye veske 

som skulle romme den første lesebok

Hun kunne se seg selv sittende med lekser, 

for å lære seg å lese og bli klok

Med store øyne gikk hun inn gjennom porten

Så stort et hus det hadde hun nok aldri sett

Og der var barna som kastet ball og lekte, 

mens noen stilte opp i rekke og stod rett

Det var en spennende dag for josefine, 

men fra sin drøm skulle hun snart vekkes opp

Hun skulle oppleve at noe slikt som glede 

er en ting som kanskje plutselig sier stopp

I gården kretset det en ring med barn rundt henne, 

og hun så snart at dette ikke var en lek

Men skulle hun nå så tidlig kunne kjenne

 det kalde pust fra alle drømmene som svek

Hun kunne høre de hviske til hverandre, 

og se de peke på hennes svarte hår

Da følte hun at hun ikke var som andre

En vond erfaring i hennes unge år

Det var en spennende dag for josefine 

en liten pike født i et annet land

Men hennes hud var tilfeldigvis en annen

Er det en trussel mot alt det som går an

Hvem er det vel som har ønsket dette skille, 

og hvorfor skapes det usynlige sår

Det var en spennende dag for josefine, 

den dag hun lærte seg at fremtiden blir hård

Det var en spennende dag for josefine



SISTE SANG

(Copyright © Tore Bruvoll. Publisert med tillatelse av Norsk Noteservice, Vigmostad & Bjørke as

Nu e tida kommet for farvel

Nu e tida kommet for farvel

Men vi møtes snart igjen,

Som en god og gammel venn

Nu e tida kommet for farvel

Nu e kveldan mørkere enn før

Nu e kveldan mørkere enn før

Det var sommer'n før i år,

Men en vinter skal bli vår

Nu e kveldan mørkere enn før.

Mine venna vi møtes snart igjen

Mine venna vi møtes snart igjen

Det var aller siste sang,

Men vi sees neste gang

Mine venna vi møtes snart igjen

Mine venna vi møtes snart igjen


NORDAFØRR VÅRVISA

Halvdan Sivertsen Copyright © Nordaførr as. Publisert med tillatelse.

Alt det du vet om e vinter'n som tappa dæ tom

Og natta som vet den har vunne.

Du har TV'n og tankan dæ sjøl og et rom

Og liv som har levd og forsvunne.

Du vet det e været som hold dæ førr narr,

Men du kjenn ingen ansikta i januar.

Og du lengta mot lyset fra mørket om morran.

Og fra frosten som frys fast i såran.

Joda du vet du har venna at du har det bra,

Men tengan e tøngre å bær på.

Du e ensom og hjelpelaust nordaførr da,

Det e langt inn te hjerta med klær på.

Du kunn ha gådd ut men korhen sku du gå,

Så håpa du heller at nå'n banka på

Jo det vet å bit fra sæ det landet vi lev i,

Han e lang vinter'n men ikke evig

Førr nu e det vår her i byen og gatan e bar

Det spire og gror i landet.

Og det gjør oss takknemlig førr det som vi har

Vi trur på oss sjøl litegranne.

Det hende vi tell og med føle oss fri,

Vi vet vi e hjemme og her ska vi bli

Vi e sterk og kan ta ka som helst når det kommer,

Vi har sola og snart e det sommer


SØNNAVINDSVALSEN

Melodi: Amdahl 

Tekst: Prøysen

Og jinta sa tel sønnavind

Rør itte sløret på hatten min

Den lyt vara rein og pen

Så je kain få møte min elskede ven

Med hatt med slør og silkestrå

I kjole med blonder på kragen

To kvite skor med sløyfer på, og strømper så klare som dagen

Og jinta kom i sønnavind

Og stod som ei rose for gutten sin

Han lange ut en kraftig arm

Og røske så inntil sin bankende barm

En hatt med slør og silkestrå

En kjole med blonder på kragen

To kvite skor med sløyfer på, og strømper så klare som dagen

Og dagen kom med sønnavind

Før hu kunne sleppe frå guten sin

Hu smaug seg fram så stilt på tå

Og håpe så inderlig ingen fekk sjå

En hatt med slør og silkestrå

En kjole med blonder på kragen

To kvite skor med sløyfer på, og strømper så klare som dagen

Og jinta sov med smil på kinn

Og drømte så deilig om guten sin

Hu vogga seg i søvnen inn

Og ute på klessnora vogga i vind

En hatt med slør og silkestrå

En kjole med blonder på kragen

To kvite skor med sløyfer på, og strømper så klare som dagen


SOLTRALL

Tekst : Alf Prøysen

Melodi: trad

Nå skinner sola i vinduskarmen, og katta maler som aldri før

Den ligger langflat og kjenner varmen og er ei katte med godt humør

Heisann og dudliattendei, for sola og deg og meg

I karmen står det ei flittiglise med raue blomster så slank og fin

Det er så moro å stå og vise seg fram for sola i stasen sin

Heisann og dudliattendei, for sola og deg og meg


Nå skinner sola i vinduskarmen, og katta maler som aldri før

Den ligger langflat og kjenner varmen og er ei katte med godt humør

Heisann og dudliattendei, for sola og deg og meg


UNDER DEN HVITE BRO

Tekst: Lillebjørn Nilsen

Melodi: Vincent Scotto

Under den hvite bro

Seiler en båt med to

Der sitter Gunnar og der sitter Britt

Under den hvite bro

Under den hvite bro

Seiler en båt med to

Der skal vi bygge og der skal vi bo

Under den hvite bro

Under det hvite hus

Ligger ei gammal mus

Der har den ligget i mange hundre år

Uten en melketår

Under den svarte jord

Ligger min oldemor

Der har hun ligget i mange hundre år

Uten en kaffetår


DU SKAL FÅ EN DAG I MÅRÅ

Tekst: Alf Prøysen

Melodi: Otto Nielsen

Det var en liten gutt som gikk og gret og var så lei

Hæin skulle tegne Babylon, men lærer'n hæins sa nei

Hæin ød'la heile arket, hæin var tufsete og dom

Men så hørte hæin et sus som over furukrona kom

 

REFRENG:

Du ska få en dag i mårå som rein og ubrukt står

Med blanke ark og farjestifter tel

Og da kæin du rette oppatt æille feil i frå i går

Og da får du det så godt i mårå kvell

Og hvis du itte greie det, og æilt er like trist

Så ska du høre suset over furua som sist

Du skal få en dag i mårå som rein og ubrukt står

Med blanke ark og farjestifter tel

 

Og så vart gutten vaksin, og hæin gikk og var så lei

Han hadde fridd åt jinta si, men jinta hu sa nei

Og hæin grein i ville skauen "detti blir min siste dag"

Men da kom det over furua det såmmå linnedrag:

 

REFRENG


VANDRINGSVISE

Tekst: Einar Skjæråsen

Musikk: Finn Ludt

Og jeg har ingen bondegård med hest og hund og dreng

nei - jorden er min eiendom

og skogen er min seng

Og våren er min fiolin

med dans på hver en streng

  

Og jeg har ingen penger, men min fattigdom er god

Den rike har sitt levebrød

den fromme har sin tro

men jeg har høysang i hver li

og kirke på hver mo

 

Og jeg har ingen almanakk og ingen klokke - nei

jeg finner og jeg fatter tegn

som viser tid og vei

Og dag og natt og vår og høst

er vandringsmenn som jeg

 

Men før jeg nynner visa ut vil jeg - en jordens sønn 

få takke for de åpne smil

for marken som var grønn

for kildene som sprang og alt

som virket uten lønn


TORSKEVISE

Tekst: Thorbjørn Egner

Melodi: trad

En ekte Lofottorsk jeg er,

for jeg er født i Henningsvær.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Den gang jeg var et torskeegg,

nå er jeg voksen torsk med skjegg.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Nå er jeg selv blitt torskefar,

og hundre tusen barn jeg har.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Da jeg var lite torskebarn,

jeg passet meg for krok og garn.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Jeg gjemte meg for sild og sei,

for alle ville spise meg.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Men nå er jeg blitt stor og slem,

nå er det meg som spiser dem.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Men får jeg se en fiskermann,

da rømmer jeg så fort jeg kan.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Men det finns garn av mange slag,

jeg blir vel tatt en vakker dag.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei.

Hvis en til slutt skal spise meg,

så håper jeg at det blir deg.

Fadderullan dei, fadderullan dei,

fadderullan dullan dei


DANSE MI VISE, GRÅTE MIN SANG

Tekst: Einar Skjæråsen
Melodi: Torild Goksøyr

Vinden blæs synna, og vinden blæs norda,

lyset og skuggen er syskjen på jorda.

Sommarn er stutt, og vintern er lang.

Danse mi vise, gråte min sang.

 

2.

Innunder yta glir moldmørke årer.

Blåveisen blømer i gråbleke vårer.

Liveta bryt gjennom tela og tvang.

Danse mi vise, gråte min sang.

 

3.

Friarar er vi, om vona er lita.

Nynn om 'a Berit, så får du 'a Brita.

Drøm på din sten på du sit på et fang.

Danse mi vise, gråte min sang.

 

4.

Somme er en av dem, somme er rike.

Berre tel slutt er vi jamsis og like.

Vegen er lystig, og vegen er vrang.

Danse mi vise, gråte min sang.



BYSSAN LULL

Tekst: Evert Taube
Melodi: Trad

1.
:|: Byssan lull, koka kittelen full
Där kommer tre vandringsmän på vägen
Den ene, ack så halt
Den andre, o så blind
Den tredje säger alls ingenting

2.
:|: Byssan lull, koka kittelen full
Där blåser tre vindar på havet, :|:
På Stora ocean
På lilla Skagerack
Och långt upp I Bottniska viken

3.

:|: Byssan lull, koka kittelen full
På himmelen vandra tre stjärnor
Den ena är så vit
Den andra är så röd
Den tredje är månen den gula

4.

:|: Byssan lull, koka kittelen full
Där segla tre skutor på vågen. :|:
Den första är en bark
Den andra är en brigg
Den tredje har så trasiga segel

5.

:|: Byssan lull, koka kittelen full
Sjökistan har trenne figurer. :|:
Den första är vår tro
Den andra är vårt hopp
Den tredje är kärleken, den röda




DEI VIL ALLTID KLAGA OG KYTA

Tekst: Ivar Aasen
Melodi: Norsk folketone

1.
Dei vil alltid klaga og kyta,
At me ganga so seint og so smått:
Men eg tenkjer, dei tarv ikkje syta:
Me skal koma, um ikkje så brått.

2.
Ja, det skyt ikkje fram, so det dunar
- Som no ingen kan undrast oppå
Men det monar då jamt, ja det monar,
So det stundom er Hugnad aa sjaa.

3.
Lat det ganga fram, lat det siga!
Berre eitt eg ynskjer og bed:
At me ikkje so høgt måtte stiga,
At me gløyma vår fedrane-sed.

4.
Lat oss ikkje forfedrane gløyma,
under alt, som me venda og snu;
for dei gav oss ein arv til å gøyma,
han er større, enn mange vil tru.

5.
Lat det merkast i meir enn i ordi,
at me halda den arven i stand,
at nårr federne sjå att på jordi,
dei kann kjenna sitt folk og sitt land.