ROSA PÅ BAL

(Evert Taube)

Tänk att få dansa med Andersson,

lilla jag, lilla jag, med Fritjof Andersson!

Tänk att bli uppbjuden av en sån populär person!

Tänk vilket underbart liv, de’ Ni för!

Säj mej, hur känns det att vara charmör,

sjöman och cowboy, musiker, artist, det kan väl aldrig bli trist?

Nej, aldrig trist, fröken Rosa, har man som Er kavaljer.

Vart jag än ställer min kosa, aldrig förglömmer jag Er!

Ni är en sångmö från Helikons Berg, o, fröken Rosa, Er linje, Er färg –

skuldran, profilen med lockarnas krans, ögonens varma glans.

Tänk, inspirera Herr Andersson, lilla jag, inspirera Fritjof Andersson!

Får jag kanhända min egen sång, lilla jag en gång?

“Rosa på bal”, vackert namn, eller hur?

Början i moll och finalen i dur.

När blir den färdig, Herr Andersson, säj, visan Ni diktar till mej?

Visan om Er, fröken Rosa, får Ni I kväll till Ert bord.

Medan vi talar på prosa diktar jag rimmande ord.

Tyst, ingen såg att jag kysste Er kind.

Känn hur det doftar från parken av lind.

Blommande lindar kring månbelyst stig –

Rosa, jag älskar dig!

---

---

Morning has broken

(Trad/Farjeon)

Morning has broken like the first morning

Blackbird has spoken like the first bird

Praise for the singing, praise for the morning

Praise for them springing fresh from the world

Sweet the rain's new fall, sunlight from Heaven

Like the first dewfall on the first grass

Praise for the sweetness of the wet garden

Sprung in completeness where his feet pass

Mine is the sunlight, mine is the morning

Born of the one light Eden saw play

Praise with elation, praise every morning

God's recreation of the new day

Morning has broken like the first morning

Blackbird has spoken like the first bird

Praise for the singing, praise for the morning

Praise for them springing fresh from the world

---

---

Fløy en liten blåfugl

Tekst/melodi: Trad

Fløy en liten blåfugl gjennom vindu,

gjennom vindu, gjennom vindu.

Fløy en liten blåfugl gjennom vindu,

en dag i mai.

Tok en liten gullklump, skip, skip, skare,

skip, skip, skare, skip, skip, skare.

Tok en liten gullklump, skip, skip, skare,

en dag i mai.

---

---

SE MIN KJOLE

Tekst og melodi: Gunnar Jensen/trad

Våre kjoler er i alle farger

Grønn, blå, rød hvit

Sort og mange fler

Men hør nå bare hva jeg vil fortelle

Grønn, blå, rød hvit sort og mange fler

Se min kjole den er grønn som gresset

Alt hva jeg eier det er grønt som den

Det er fordi jeg elsker alt det grønne

Og fordi en jeger er min venn

Se min kjole den er blå som havet

Alt hva jeg eier det er blått som den

Det er fordi jeg elsker alt det blå

Og fordi en sjømann er min venn

Se min kjole den er hvit som sneen

Alt hva jeg eier det er hvitt som den

Det er fordi jeg elsker alt det hvite

Og fordi en møller er min venn

Se min kjole den er rød som rosen

Alt hva jeg eier det er rødt som den

Det er fordi jeg elsker alt det røde

Og fordi et postbud er min venn

Se min kjole den er sort som kullet

Alt hva jeg eier det er sort som den

Det er fordi jeg elsker alt det sorte

Og fordi en feier er min venn

---

GØY PÅ LANDET

Tekst: Arne Svendsen

Melodi: Lislie Sarony

Kan tro vi to har fått det gøy og hyggelig på landet

for vi har leid et hus som er en time i fra vannet

Og her er gris og høner, tenk, og mange store kuer

og her er sikkert hundre tusen millioner fluer!

Gøy på landet, gøy på landet

Sånt no’ ha’kke vi i by’n - nei, det har vi ikke!

Gøy på landet, gøy på landet

sånt no’ ha’kke vi i by’n!

Her bor vi i et kammers og en lav og festlig stue

og hver gang fatter’n reiser seg, så slår’n et høl i hue

Og mysosten og skinken spiste rottene med det samme 

Og vi sto der og så på, for de var aldeles tamme

Gøy på landet ...

Vi sover i en veldig seng, som det er masse halm i

Det er en real gutteseng, som vi har masse kvalm i

I natt fikk vi’kke sove, for det var sånn masse loppe

da satt’ vi oss og vedda om hvor høyt dem kunne hoppe

Gøy på landet …

---

FAGER KVELDSOL SMILER

Tekst: P. Hognestad
Melodi: Rinck

1.
Fager kveldsol smiler
over heimen ned,
jord og himmel kviler
stilt i heilag fred.

2.
Berre bekken brusar
frå det bratte fjell,
Høyr kor sterkt det susar
i den stille kveld!

3.
Ingen kveld kan læra
bekken fred og ro,
inga klokke bera
honom kvilebod.

4.
Så mitt hjarta stundar,
bankande i barm,
til eg ein gong blundar
i Guds faderarm.

---

---

JEG ER HAVREN

Tekst: Jeppe Aakjær
Melodi: Aksel Agerby

1.
Jeg er havren. Jeg har bjædler på, 
mer enn tyve, tror jeg, på hvert strå. 
Bonden kalder dem for mine fold. 
Gud velsigne ham, den bondeknold! 

2.
Jeg blev sået, mens glade lærker sang
over grønne banker dagen lang.
Humlen burmled’ dypt sin melodi,
og et rylefløjt gled ind deri.

3.
Sønnenvinden, o, han har mig kjær, 
derfor kan han aldrig la meg vær’, 
smyger seg med hvisken til meg ind 
nu ved højre, nu ved venstre kind. 

4.
Jeg får solens sidste lange blink 
før den dukker ned bag gullig brink, 
og når aftenklokken ringer fred, 
står jeg på min tå og ringler med. 

5.
Jeg skal ringle barnet til dets seng,
ringle tåken opp af sump og eng, 
ringle freden over hjemmet ind, 
ringle bønnen frem i fromme sind. 

6.
Jeg er havren. Mine bjælder går 
over luse vanger år for år, 
ringler om, hvor sang og kærve gror 
herlig sammen på den danske jord.

---

---

FLICKORNA FRÅN SMÅLAND

Tekst og melodi: Fr. Lundberg

1.
På lingonröda tuvor och på villande mo,
där furuskogen susar susilull och susilo.
Där kan du se dem, en och en och stundom två och två, 
på lingonröda tuvor komma dansande på tå.
Det är flickorna i Småland,
det är flickorna från mon.
Det är flickorna som vallmoblom
och lilja och pion.
Ja, det är flickorna i Småland, susilull och susilo, 
som gå vallande och trallande på villande mo.

2.
Och går du ut på vägarna, du gångande sven, 
ja, går du ut i världen för att söka dig en vän, 
och frågar du och spörjer, susilull och susilo, 
var månn i hela världen de bästa flickor bo.
Det är flickorna i Småland ...

3.
Och vänder du dig spörjande att få den gåtan löst, 
och vänder du dig sörjande mat väster och mat öst, 
då skall du höra vindens susilull och susilo
dig svara var i världen de bästa flickor bo.
Det är flickorna i Småland ...

---

---

PÅL SINE HØNER

Norsk folkevise

1.
Pål sine høner på haugen ut sleppte,
hønen’ så lett over haugane sprang.
Pål kunne vel på hønom fornemma:
reven var ute med rova så lang.
/: Klukk, klukk, klukk! sa høna på haugom. :/
Pål han sprang og rengde med augom:
”No tor’ eg ikkje koma heim åt ho mor!”

2.
Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,
fekk han sjå reven låg på høna og gnog;
Pål han tok seg ein stein uti neven,
dugleg han då til reven slo.
/: Reven flaug så rova hans riste; :/
Pål han gret for høna han miste!
”No tor’ eg ikkje koma heim åt ho mor!”

3.
”Hadd’ eg no nebb, og hadd’ eg no klo,
og visste eg berre kvar revane låg,
skull’ eg dei både rispa og klora
framantil nakken og bak over lår.
/: Skam få alle revane raude! :/
Gud han gjeve dei alle var daude,
så skull’ eg trygt koma heim åt ho mor!

4.
Ikkje kan ho verpa, og ikkje kan ho gala,
ikkje kan ho krypa, og ikkje kan ho gå!
Eg får gå meg til kverna og mala,
og få att det mjølet eg miste i går!”
/: ”Pytt!” sa’n Pål, ”eg er ikkje bangen, :/
kjeften og motet har hjelpt no så mang ein,
eg tor’ nok vel koma heim åt ho mor!”

5.
Pål han kornet på kverna til å sleppa,
så at det ljoma i kvar ein vegg,
så at agnene tok til å flyga,
og dei vart lange som geite-ragg.
/: Pål han gav seg til å le og til å kneggja :/
”No fekk eg like for høna og for egga,
no tor’ eg trygt koma heim åt ho mor!”

---

---

MELLOM BAKKAR OG BERG

Tekst: Ivar Aasen
Melodi: Ludv. M. Linderman.

1.
Mellom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenge sin heim,
der han sjølv heve tuftene grave
og set sjølv sine hus oppå deim

2.
Han såg ut på dei steinute strender;
det var ingen som der hadde bygt
"Lat oss rydja og byggja oss grender,
Og så eiga me rudningen trygt."

3.
Han såg ut på det bårute havet;
der var ruskut å leggja utpå;
men der leikade fisk nedi kavet,
og den leiken den ville han sjå.

4.
Fram på vetteren stundom han tenkte:
Gjev eg var eit varmare land!
Men når vårsol I bakkane blenkte,
fekk han hug till si heimlege strand.

5.
Og når liene grønkar som hagar,
når det laver av blommar på strå,
og når netter er ljose som dagar,
kan han ingen stad venare sjå.

---

---

---

JEG GIKK EN TUR PÅ STIEN

1.
Jeg gikk en tur på stien
og søkte skogens ro.
Da hørte jeg fra lien
en gjøk som gol ko-ko.
Ko-ko, ko-ko, ko-ko, ko-ro, ko-ko
Ko-ko, ko-ko, ko-ko, ko-ro, ko-ko

2.
Jeg spurte den hvor mange,
hvor mange år ennå.
Den svarte meg med lange
og klagende ko-ko.
Ko-ko, ko-ko ...

3.
Jeg spurte om dens make
og om dens eget bo.
Den satt der oppå grenen
og kikket ned og lo.
Ko-ko, ko-ko ...

4.
Vi bygger ikke rede,
vi har ei hjem, vi to.
Fru Spurv er mor til barna
vi galer kun ko-ko"
Ko-ko, ko-ko...

---

---

FAGERT ER LANDET

Tekst: Anders Hovden
Melodi: Melchior Vulpius

1.
Fagert er landet du oss gav,
Herre, vår Gud og vår Fader!
Fagert det stig av blåe hav,
soli ho sprett og ho glader,
signar vårt land i nord og sud;
såleis di åsyn lyser, Gud,
over vårt Noreg i nåde.

2.
Likjest vårt folk i mager jord
skjelvande blomen på bøen,
står utan livd i vind frå nord
tett innmed kanten av snøen.
Herre, du ser med miskunn ned,
folket vårt gjev du livd og fred,
er oss så kjærleg ein Fader.

3.
Her ned i grunnen sveitten rann
trufast åt fedrane våre;
her dei sin heim og hugnad fann,
dogga med smil og med tåre.
Her har det flødt ei såkornflod
varm av vårt beste hjarteblod,
her har me grorbotn å veksa!

4.
Tidi ho renn som elv mot os,
fort skifter sumar med vetter.
Fader, ver alltid Noregs los
radt til dei seinaste ætter!
Herre, vår Gud, vår Noregs Gud,
varda vårt land frå fjell til flud,
lær oss å gå dine vegar!

5.
Signa då, Gud, vårt folk og land,
signa vårt strev og vår møda,
signa kvar ærleg arbeidshand,
signa vår åker med grøde!
Gud, utan deg den vesle urt
veiknar og visnar, bleiknar burt.
Ver oss du ljoset og livet!

---

---

FAGER KVELDSOL SMIL

Tekst: P. Hognestad
Melodi: Rinck

1.
Fager kveldsol smiler
over heimen ned,
jord og himmel kviler
stilt i heilag fred.

2.
Berre bekken brusar
frå det bratte fjell,
Høyr kor sterkt det susar
i den stille kveld!

3.
Ingen kveld kan læra
bekken fred og ro,
inga klokke bera
honom kvilebod.

4.
Så mitt hjarta stundar,
bankande i barm,
til eg ein gong blundar
i Guds faderarm.

---

---

DEN GLADE VANDRER

Tekst: Fra tysk ved Juul Hansen
Melodi: Friedr. W. Möller

1.
Den glade vandrer kalles jeg,
for sorgløs går jeg på
den endeløse landevei.
Der liker jeg å gå.

Refr.
Falleri - fallera - fallera
Fallera - ha - ha - ha - ha - ha - ha
Falleri - fallera
Der liker jeg å gå

2.
Den varme sol, den er min venn,
Og regnet er min bror.
Naturen, å jeg elsker den,
all verden er min bror.

3.
Jeg kaller skogens dyr ved navn,
og alle kjenner meg.
Jeg tar den varsomt i min favn,
og ondskap kjennes ei.

4.
I grøftens gress tar jeg en hvil
Når bonden kjører hjem,
og alle svarer med et smil
når glad jeg hilser dem.

5.
Den glade vandrer kalles jeg,
for godt er mitt humør.
Må himlen gi meg lov å gå
på veien til jeg dør.

---

---

BLÅMANN

Tekst: Aa. O. Vinje
Melodi: Anne Haavie

1.
Blåmann, Blåmann, bukken min,
tenk på vesle guten din!
Bjørnen med sin lodne fell
kan deg taka seint i kveld.

2.
Gamle Lykle, moder di,
seint kom heim med bjølla si.
Så ikring seg ho mund' sjå
liksom der var fare på. 

3.
Det såg ut som der var naud,
kanskje no du ligger daud.
Tidt du dansa kringom meg,
mangt eg rødde då med deg.

4.
Når eg låg som blind og dauv,
grov du på meg med di klauv;
ja, du ville vekkja meg
opp til leiken din med deg.

5.
Du var sprek og glad og god,
all mi ros du vel forstod.
Tidt du veit eg sa til deg:
«Han veit meir enn mata seg.»

6.
Blåmann, Blåmann, svar meg no,
mekra med ditt kjende ljod!
Ikkje enno, Blåmann min,
må du døy frå guten din.

---

---

---