Tekst: Jeppe Aakjær
Melodi: Aksel Agerby
1.
Jeg er havren. Jeg har bjædler på,
mer enn tyve, tror jeg, på hvert strå.
Bonden kalder dem for mine fold.
Gud velsigne ham, den bondeknold!
2.
Jeg blev sået, mens glade lærker sang
over grønne banker dagen lang.
Humlen burmled’ dypt sin melodi,
og et rylefløjt gled ind deri.
3.
Sønnenvinden, o, han har mig kjær,
derfor kan han aldrig la meg vær’,
smyger seg med hvisken til meg ind
nu ved højre, nu ved venstre kind.
4.
Jeg får solens sidste lange blink
før den dukker ned bag gullig brink,
og når aftenklokken ringer fred,
står jeg på min tå og ringler med.
5.
Jeg skal ringle barnet til dets seng,
ringle tåken opp af sump og eng,
ringle freden over hjemmet ind,
ringle bønnen frem i fromme sind.
6.
Jeg er havren. Mine bjælder går
over luse vanger år for år,
ringler om, hvor sang og kærve gror
herlig sammen på den danske jord.
GUD, SIGN VÅR KONGE GOD (KONGESANGEN)
Tekst og melodi: N. Fogtman
1
Gud sign vår konge god!
Sign ham med kraft og mot
sign hjem og slott!
Lys for ham ved din Ånd,
knytt med din sterke hånd
hellige troskapsbånd
om folk og drott!
2
Høyt sverger Norges mann
hver i sitt kall, sin stand,
troskap sin drott.
Trofast i liv og død,
tapper i krig og nød,
alltid vårt Norge lød
Gud og sin drott.
FLICKORNA FRÅN SMÅLAND
Tekst og melodi: Fr. Lundberg
1.
På lingonröda tuvor och på villande mo,
där furuskogen susar susilull och susilo.
Där kan du se dem, en och en och stundom två och två,
på lingonröda tuvor komma dansande på tå.
Det är flickorna i Småland,
det är flickorna från mon.
Det är flickorna som vallmoblom
och lilja och pion.
Ja, det är flickorna i Småland, susilull och susilo,
som gå vallande och trallande på villande mo.
2.
Och går du ut på vägarna, du gångande sven,
ja, går du ut i världen för att söka dig en vän,
och frågar du och spörjer, susilull och susilo,
var månn i hela världen de bästa flickor bo.
Det är flickorna i Småland ...
3.
Och vänder du dig spörjande att få den gåtan löst,
och vänder du dig sörjande mat väster och mat öst,
då skall du höra vindens susilull och susilo
dig svara var i världen de bästa flickor bo.
Det är flickorna i Småland ...
EG GJETTE TULLA
Tekst: norsk folkevise
Melodi: norsk folketone
1.
Eg gjette Tulla i femten år,
eg passa vel på Tulla;
eg gjette bort både lam og får,
men endå hadde eg Tulla.
Å hei, å hå, det får så gå!
Eg tregar meste på Tulla,
for ho var krulla i ulla.
2.
Eg gjette Tulla borti ei li,
det var så lite til beite,
eg gjekk og lokka på Tulla mi
og etter graset mun leite.
Å hei, å hå osb.
3.
Og så kom skrubben laskande fram,
då fekk eg kjøpmann til Tulla,
og akkederinga var kje lang,
og pengan’ var kje mange.
Å hei, å hå osb.
4.
Eg fekk kje meire av Tulla mi
enn ein liten flekk utav blodet.
No kjem eg aldri til Fagerli
om der er gras nok og groe.
Å hei, å hå osb.
DEN DAG KJEM ALDRI
Tekst: Aa. O. Vinje
Melodi: Norsk folketone
1.
Den dag kjem aldri at eg deg gløymer,
for om eg søver, eg om deg drøymer.
Om natt og dag er du like nær,
/: og best eg ser deg når mørkt det er. :/
2.
Du leikar kringom meg der eg vankar.
Eg høyrer deg når mitt hjarta bankar.
Du støtt meg fylgjer på ferdi mi,
/: som skuggen gjeng etter soli si. :/
3.
Når nokon kjem og i klinka rykkjer,
d’er du som kjem inn til meg, eg tykkjer.
Eg sprett frå stolen og vil meg te;
/: men snart eg sig atter ende ned. :/
4.
Når vinden lint uti lauvet ruslar,
eg trur d’er du som gjeng der og tuslar;
når sumt der borte eg ser seg snu,
/: eg kvekk og trur det må vera du. :/
5.
I kvar som gjeng og som rid og køyrer,
d’er deg eg ser, deg i alt eg høyrer:
i song og fløyte- og fele-låt,
/: men endå best i min eigen gråt :/
AULD LANG SYNE
Tekst og melodi: Scottish Air.
1.
Should auld acquaintance be forgot,
and never brought to min’?
Should auld acquaintance be forgot,
and days of lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet
For auld lang syne.
2.
And here’s a hand my trusty friend,
And gie´s hand of thine.
We’ll take a cup of kindness yet
For auld lang syne.
For auld lang syne, my dear, &c.
Skal gamalt venskap kverva bort
Norsk tekst: Bjørn Tore André
Skal gamalt venskap kverva bort
Og ikkje setja langt
Skal gamalt venskap kverva bort
Og det som ein gong var
For det som ein gong var, min ven,
For det som ein gong var,
F.eks drikk den gode skål med deg,
For det som ein gong var!
Du tek ditt staup og f.eks tek mitt
Som gamle vener plar.
Jeg drikk den gode skål jeg lag
For det som ein gong var
For det som ein gong var, min ven,
For det som ein gong var,
F.eks drikk den gode skål med deg,
For det som ein gong var!
VEM KAN SEGLA
Folketone
1.
Vem kan segla förutan vind?
Vem kan ro utan årar?
Vem kanskiljas från vännen sin
utan att fälla tårar?
2.
Jag kan segla förutan vind,
jag kan ro utan årar.
Men ei skiljas från vännen min
utan att fälla tårar.
UTI VÅR HAGE
Folkevise
1.
Uti vår hage där växa blå bär.
Kom hjärtans fröjd!
Vill du mig något, så träffas vi där!
Kom liljor och akvileja,
kom rosor och salivia,
kom ljuva krusmynta, kom hjärtans fröjd!
2.
Fagra små blommor där bjuda till dans.
Kom hjärtans fröjd!
Vill du, så binder jag åt dig en krans.
Kom liljor … osv.
3.
Kransen den sätter jag sen i ditt hår,
Kom hjärtans fröjd!
Solen den dalar men hoppet uppgår.
Kom liljor ...osv.
SETERJENTENS SØNDAG
Tekst: Jørgen Moe
Melodi: Ole Bull
1.
På Solen jeg ser, det lider alt frem,
snart er det ved høimessetide,
o, den som en stund fikk ønske seg hjem
blant folk, som på kirkevei skride!
Når solskiven stiger litt, så den står
der midt over skaret i kammen,
da vet jeg, i dalen klokkene går,
da ringer fra tårnet det sammen.
2.
Mens ene jeg går i ødslige fjell
og kun hører bjellene klinge,
står jentenes flokk, med søljer og tjeld
på vangen hvor klokkene svinge.
Nu kommer vel Odd i susene trav
som ellers på Elgsblaks-ryggen;
han klapper dens hals, han lett springer av,
og binder den henne i skyggen.
3.
Han vender seg alt, men standser dog litt,
og taler og fløyter til folen;
og så går han inn med mandige skritt,
og setter seg fremme i stolen.
Han luter seg ned, og beder sin bønn
og hever så atter sitt øye –
men hvorhen da blikket pleier i lønn
å glide – det husker jeg nøye!
4.
Det nytter ei stort, at tage sin bok
og synge i heien sin salme;
mitt loft er for høyt, og her er det dog,
som tonene blekne og falme.
O, den som i dag fikk blande sin røst
med hans og de øvriges stemme!
Gud give at snart det lakket mot høst,
Gud give, jeg atter var hjemme!
PÅL SINE HØNER
Norsk folkevise
1.
Pål sine høner på haugen ut sleppte,
hønen’ så lett over haugane sprang.
Pål kunne vel på hønom fornemma:
reven var ute med rova så lang.
/: Klukk, klukk, klukk! sa høna på haugom. :/
Pål han sprang og rengde med augom:
”No tor’ eg ikkje koma heim åt ho mor!”
2.
Pål han gjekk seg litt lenger på haugen,
fekk han sjå reven låg på høna og gnog;
Pål han tok seg ein stein uti neven,
dugleg han då til reven slo.
/: Reven flaug så rova hans riste; :/
Pål han gret for høna han miste!
”No tor’ eg ikkje koma heim åt ho mor!”
3.
”Hadd’ eg no nebb, og hadd’ eg no klo,
og visste eg berre kvar revane låg,
skull’ eg dei både rispa og klora
framantil nakken og bak over lår.
/: Skam få alle revane raude! :/
Gud han gjeve dei alle var daude,
så skull’ eg trygt koma heim åt ho mor!
4.
Ikkje kan ho verpa, og ikkje kan ho gala,
ikkje kan ho krypa, og ikkje kan ho gå!
Eg får gå meg til kverna og mala,
og få att det mjølet eg miste i går!”
/: ”Pytt!” sa’n Pål, ”eg er ikkje bangen, :/
kjeften og motet har hjelpt no så mang ein,
eg tor’ nok vel koma heim åt ho mor!”
5.
Pål han kornet på kverna til å sleppa,
så at det ljoma i kvar ein vegg,
så at agnene tok til å flyga,
og dei vart lange som geite-ragg.
/: Pål han gav seg til å le og til å kneggja :/
”No fekk eg like for høna og for egga,
no tor’ eg trygt koma heim åt ho mor!”
NORGE, MITT NORGE
Tekst: Theodor Caspari
Melodi: Alfred Paulsen
1.
Norge, mitt Norge! Så sover du tyst
i vinterens skinnende sale,
og ingen kan drømme så lett og så lyst,
når elvene synker i dvale,
og ingen kan smile så stille og glad,
når meisenes fløytende stemmer dør av,
og skogene sover i dale.
2.
Norge, mitt Norge! Så gi meg en vår
med sol over vuggende vanne!
men hør meg, ja hør meg: Når dagen forgår,
og aftenen skygger min panne, -
Da lær meg å visne, å Norge, min mor,
da red meg en seng i din hellige jord,
når sommeren drager av lande!
NO LIVNAR DET I LUNDAR
Tekst: Elias Blix
Melodi: L. M. Linderman
1.
No livnar det i lundar, no lauvast det i li;
den heile skapning stundar no fram til sumars tid.
2.
Det er vel fagre stunder når våren kjem her nord,
og atter som eit under nytt liv av daude gror.
3.
Guds kyrkje lysa skulle som høgt på berg ein stad,
med sumar utan kulde og utan solarglad.
4.
Guds ord vel alltid lyser, den sol gjeng aldri ned.
Det hus som Anden hyser, ligg støtt i ljos og fred.
5.
Du vår med ljose dagar, med lengting, liv og song!
Du spår at Gud oss lagar ein betre vår ein gong,
6.
då me med vigsla tunge, med kjærleik heil og klår,
alt utan brest og sprunge skal lova Herren vår.
MELLOM BAKKAR OG BERG
Tekst: Ivar Aasen
Melodi: Ludv. M. Linderman.
1.
Mellom bakkar og berg ut med havet
heve nordmannen fenge sin heim,
der han sjølv heve tuftene grave
og set sjølv sine hus oppå deim
2.
Han såg ut på dei steinute strender;
det var ingen som der hadde bygt
"Lat oss rydja og byggja oss grender,
Og så eiga me rudningen trygt."
3.
Han såg ut på det bårute havet;
der var ruskut å leggja utpå;
men der leikade fisk nedi kavet,
og den leiken den ville han sjå.
4.
Fram på vetteren stundom han tenkte:
Gjev eg var eit varmare land!
Men når vårsol I bakkane blenkte,
fekk han hug till si heimlege strand.
5.
Og når liene grønkar som hagar,
når det laver av blommar på strå,
og når netter er ljose som dagar,
kan han ingen stad venare sjå.
KJERRINGA MED STAVEN
Norsk folkevise
1.
Kjerringa med staven høgt opp i Hakadalen!
Åtte potter rømme, fire merker smør,
såleis kinna Kari, Ola hadde før.
Kjerringa med staven.
2.
Jente, høyr på meg, du, vil du gfte deg, du;
vil du vera kjerring, skal eg vera mann,
vil du koke kaffi, skal eg bera vann.
Jente, høyr på meg, du.
3.
Kjerringa med sekken hoppa over bekken.
Så datt ho nedi, så blei ho våt,
Så fekk ho julinh, så blei det låt.
Kjerringa med sekken.
JEG GIKK EN TUR PÅ STIEN
1.
Jeg gikk en tur på stien
og søkte skogens ro.
Da hørte jeg fra lien
en gjøk som gol ko-ko.
Ko-ko, ko-ko, ko-ko, ko-ro, ko-ko
Ko-ko, ko-ko, ko-ko, ko-ro, ko-ko
2.
Jeg spurte den hvor mange,
hvor mange år ennå.
Den svarte meg med lange
og klagende ko-ko.
Ko-ko, ko-ko ...
3.
Jeg spurte om dens make
og om dens eget bo.
Den satt der oppå grenen
og kikket ned og lo.
Ko-ko, ko-ko ...
4.
Vi bygger ikke rede,
vi har ei hjem, vi to.
Fru Spurv er mor til barna
vi galer kun ko-ko"
Ko-ko, ko-ko...
HØYT PÅ EN GREIN EI KRÅKE
Tekst og melodi: dansk
1.
Høyt på en grein ei kråke
sim salabim bambasela du saladim
Høyt på en grein ei kråke satt.
2.
Så snek det seg en jeger, sim sala..
Så snek det seg en jeger fram.
3.
Han skjøt den stakkars kråke, sim sala…
Han skjøt den stakkars kråke ned.
4.
Da ble den stakkars kråke, sim sala
Da ble den stakkars kråke død
5.
Men da et år forgangen, sim sala…
Men da et år forgangen var.
6.
Da ble den stakkars kråke, sim sala..
Da ble den stakkars kråka levende.
FRED HVILER OVER LAND OG BY
Tekst: B.S. Ingemann
Melodi: R. Bay
1.
Fred hviler over land og by,
Ei verden larmer mer,
Fro smiler månen til sin sky,
Til stjerne stjerne ser.
2.
Det er så stille og så tyst
I himmel og på jord;
Vær også stille i mitt bryst,
Du flyktning som der bor.
3.
Slutt fred, o hjerte, med hver sjel,
Som her deg ei forstår!
Se! over by og dal i kveld
Nu fredens engel går.
4.
Som du han er en fremmed her;
Til himlen står hans hu;
Dog i det stille stjerneskjær,
Han dveler her som du.
5.
O, lær av ham din aftensang:
Fred med hver sjel på jord!
Til samme himmel går vår gang,
adskilles enn vårt spor.
6.
Fred med hvert hjerte, fjern og nær,
Som uten ro mon slå!
Fred med de få som meg har kjær,
Og dem, jeg aldri så.
FAGER KVELDSOL SMIL
Tekst: P. Hognestad
Melodi: Rinck
1.
Fager kveldsol smiler
over heimen ned,
jord og himmel kviler
stilt i heilag fred.
2.
Berre bekken brusar
frå det bratte fjell,
Høyr kor sterkt det susar
i den stille kveld!
3.
Ingen kveld kan læra
bekken fred og ro,
inga klokke bera
honom kvilebod.
4.
Så mitt hjarta stundar,
bankande i barm,
til eg ein gong blundar
i Guds faderarm.
DEN GLADE VANDRER
Tekst: Fra tysk ved Juul Hansen
Melodi: Friedr. W. Möller
1.
Den glade vandrer kalles jeg,
for sorgløs går jeg på
den endeløse landevei.
Der liker jeg å gå.
Refr.
Falleri - fallera - fallera
Fallera - ha - ha - ha - ha - ha - ha
Falleri - fallera
Der liker jeg å gå
2.
Den varme sol, den er min venn,
Og regnet er min bror.
Naturen, å jeg elsker den,
all verden er min bror.
3.
Jeg kaller skogens dyr ved navn,
og alle kjenner meg.
Jeg tar den varsomt i min favn,
og ondskap kjennes ei.
4.
I grøftens gress tar jeg en hvil
Når bonden kjører hjem,
og alle svarer med et smil
når glad jeg hilser dem.
5.
Den glade vandrer kalles jeg,
for godt er mitt humør.
Må himlen gi meg lov å gå
på veien til jeg dør.
BLÅMANN
Tekst: Aa. O. Vinje
Melodi: Anne Haavie
1.
Blåmann, Blåmann, bukken min,
tenk på vesle guten din!
Bjørnen med sin lodne fell
kan deg taka seint i kveld.
2.
Gamle Lykle, moder di,
seint kom heim med bjølla si.
Så ikring seg ho mund' sjå
liksom der var fare på.
3.
Det såg ut som der var naud,
kanskje no du ligger daud.
Tidt du dansa kringom meg,
mangt eg rødde då med deg.
4.
Når eg låg som blind og dauv,
grov du på meg med di klauv;
ja, du ville vekkja meg
opp til leiken din med deg.
5.
Du var sprek og glad og god,
all mi ros du vel forstod.
Tidt du veit eg sa til deg:
«Han veit meir enn mata seg.»
6.
Blåmann, Blåmann, svar meg no,
mekra med ditt kjende ljod!
Ikkje enno, Blåmann min,
må du døy frå guten din.